Puppy masterclass 6: aangehaakt of afgehaakt?

Afgelopen zaterdag was het weer zover: met Amai, onze Rhodesian Ridgeback, ging ik naar de (puppy) training van stoere trainer Ronnie. Amai is ondertussen zes maanden oud en volgens Ronnie puppy áf.

Er waren weer nieuwe baasjes met hond die aansloten bij de les over volgzaamheid. We mochten onze hondjes over verschillende (speel)toestellen laten lopen zonder aan te moedigen of te belonen. Nog best een opgave, zeg! Nadat Ronnie ons enige tijd had laten aanklooien onderbrak hij de exercitie voor wat aanwijzingen.

In een kring om hem heen namen we zijn wijze woorden tot ons. Na een paar minuten onderbrak één van de baasjes, een boom van een kerel, wiens piepkleine hondje onafgebroken had staan blaffen, Ronnie met de woorden dat hij wilde vertrekken. Hij was niet in staat Ronnie te volgen met zo’n blaffend hondje naast hem. Het huilen stond de man nader dan het lachen en hij was duidelijk compleet afgehaakt.

Maar Ronnie vond dat geen goed plan: ‘Dus je geeft toe aan je hond door weg te gaan? Dan weet je hond de volgende keer wat hij moet doen om zijn zin te krijgen?’ was zijn commentaar. ‘Ik ga weg!’ zei de man. ‘Je blijft hier! zei Ronnie.

Nu daagde de trainer hem uit om zijn hondje stil te laten zijn en keurig links achter hem te laten zitten. Het duurde even maar na een paar aanwijzingen ging het beestje zowaar zitten en was stil. Dit was het moment voor Ronnie om de man uitbundig te complimenteren. Op het gezicht van de grote baas ontluikte een zwakke glimlach. Deze ‘succeservaring’ zorgde ervoor dat hij weer helemaal was aangehaakt.

Ik stond erbij en keek ernaar: mooi om te zien hoe overtuigd de trainer was de man niet te laten weggaan. Ook prachtig om te zien hoe je een deelnemer aan een training weer aangehaakt krijgt door deze een succes, hoe klein ook, te laten ervaren!